آتشي نمى سوزاند "ابراهيم" را
و دريايى غرق نمي کند "موسى" را

کودکي، مادرش او را به دست موجهاى "نيل" مي سپارد
تا برسد به خانه ي فرعونِ تشنه به خونَش

ديگري را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ي عزيز مصر درمي آورد
مکر زليخا زندانيش مي کند
اما عاقبت بر تخت ملک مي نشيند

از اين "قِصَص" قرآنى هنوز هم نياموختي ؟!

که اگر همه ي عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد
نمي توانند
او که يگانه تکيه گاه من و توست !

پس

به "تدبيرش" اعتماد کن

به "حکمتش" دل بسپار

به او "توکل" کن

و به سمت او "قدمي بردار"

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشيني ...